จูฬโคสิงคสาลสูตร: สุดยอดโมเดล “ทีมเวิร์ก” แห่งพุทธกาล (เมื่อ 3 อรหันต์รวมพลังสร้างปาฏิหาริย์)
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ)
เจริญพร สาธุชนผู้ใฝ่หาความสงบสุขในการอยู่ร่วมกันทุกท่าน
วันนี้อาตมภาพมีคำถามชวนคิดสำหรับคนทำงานยุคใหม่ โยมเคยรู้สึกไหม? ว่าการอยู่คนเดียวมันเหงา แต่การอยู่ร่วมกับคนอื่นมัน “วุ่นวาย” ในที่ทำงาน ในบ้าน หรือแม้แต่ในกลุ่มเพื่อน… เรามักเจอปัญหา “คนเยอะ เรื่องแยะ” ต่างคนต่างความคิด ต่างคนต่างอีโก้ ทะเลาะกัน ขัดแย้งกัน จนบางทีเราอยากจะหนีไปอยู่ป่าคนเดียวให้รู้แล้วรู้รอด
แต่ช้าก่อนโยม… เมื่อ ๒,๕๐๐ ปีก่อน ในป่าลึกชื่อว่า “ป่าโคสิงคสาลวัน” มีพระเถระหนุ่ม ๓ รูป อาศัยอยู่ด้วยกันในกระท่อมกลางป่า ท่านทั้ง ๓ รูปนี้ ไม่เพียงแต่อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข แต่ท่านยังสร้างปรากฏการณ์ที่เรียกว่า “สามัคคีรส” จนแม้แต่เทวดายังต้องลงมากราบ และพระพุทธองค์ถึงกับยกย่องว่า นี่คือ “ทีมในฝัน” (Dream Team) ของวงการสงฆ์เลยทีเดียว พระเถระทั้ง ๓ ท่านนั้นคือ พระอนุรุทธะ พระนันทิยะ และพระกิมิละ
วันนี้อาตมาจะพาโยมมาถอดบทเรียนจาก “จูฬโคสิงคสาลสูตร” เพื่อดูว่า ท่านมีเคล็ดลับอะไร ที่ทำให้คน ๓ คน ที่มาจากต่างพ่อต่างแม่ มาอยู่ด้วยกันแล้วกลายเป็น “น้ำหนึ่งใจเดียวกัน” ได้ขนาดนี้
๑. กายต่างกัน… แต่ “ใจ” ดวงเดียวกัน
เมื่อพระพุทธองค์เสด็จไปเยี่ยมพระเถระทั้ง ๓ ในป่า คำถามแรกที่ทรงถามคือ “พวกเธออยู่สบายดีหรือ? ยังพร้อมเพรียงกัน ไม่ทะเลาะกัน มองดูกันด้วยสายตาแห่งความรักอยู่หรือ?” พระอนุรุทธะ (พี่ใหญ่ของกลุ่ม) กราบทูลด้วยความมั่นใจว่า “ข้าพระองค์อยู่กันอย่างมีความสุขมากพระเจ้าข้า”
เคล็ดลับข้อแรกที่ท่านเปิดเผยคือ “กายของพวกข้าพระองค์ต่างกันก็จริง แต่ทว่า… จิตเห็นจะเป็นดวงเดียวกัน!”
ทำไมถึงเป็นแบบนั้นได้? ท่านบอกว่า ท่านใช้หลักการ “เก็บจิตของตน” (Surrender the Ego) ท่านคิดเสมอว่า “เป็นลาภอันประเสริฐหนอ ที่เราได้มีเพื่อนดีๆ แบบนี้” ดังนั้น ท่านจึงยอม “ทิ้งความต้องการส่วนตัว” แล้วทำตามความต้องการของเพื่อน “ไฉนหนอ เราพึงเก็บจิตของตนเสีย แล้วประพฤติตามอำนาจจิตของท่านเหล่านี้”
ลองนึกดูสิโยม… ถ้าในบ้านเรา ในที่ทำงานเรา ทุกคนคิดแบบนี้ “ไม่เป็นไรครับ พี่เอาตามที่พี่สบายใจเลย ผมโอเค” “ไม่เป็นไรค่ะ น้องเลือกเลย พี่ได้หมด” ถ้าทุกคนแย่งกัน “เสียสละ” ไม่ใช่แย่งกัน “เอาชนะ” ความขัดแย้งจะเกิดได้ยังไง? นี่แหละคือกุญแจดอกแรกที่ไขประตูสู่ความสามัคคี
๒. เมตตา ๓ ทวาร: ระบบปฏิบัติการไร้รอยต่อ
เคล็ดลับข้อที่สอง คือการ “โปรแกรมจิตด้วยเมตตา” ตลอด ๒๔ ชั่วโมง ท่านไม่ได้แค่ “คิดดี” แต่ท่านทำดีครบวงจร ทั้งกาย วาจา ใจ และที่สำคัญคือ “ทั้งต่อหน้าและลับหลัง!”
- กายกรรมเมตตา: ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แม้อีกฝ่ายจะไม่เห็น (เช่น แอบไปตักน้ำให้ แอบกวาดลานวัดให้)
- วจีกรรมเมตตา: พูดจาไพเราะ ให้กำลังใจ ไม่นินทาว่าร้าย
- มโนกรรมเมตตา: คิดถึงกันในแง่บวกเสมอ
ระบบการจัดการงานบ้านของท่านก็น่าทึ่งมาก (Housekeeping System) ท่านไม่มีเวรยามตายตัว แต่ใช้ระบบ “ใครเห็น คนนั้นทำ”
- ใครกลับมาจากบิณฑบาตก่อน ก็ปูอาสนะเตรียมไว้
- ใครกลับมาทีหลัง ก็เก็บล้าง
- ถ้าเห็นโอ่งน้ำว่างเปล่า ใครเห็นก็ไปตัก ถ้าตักไม่ไหว ก็แค่กวักมือเรียกเพื่อนมาช่วย โดยไม่ต้องพูดบ่นสักคำ
นี่คือสุดยอดของ Non-verbal Communication (การสื่อสารไร้วาจา) ที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและปรารถนาดี
๓. ผลลัพธ์แห่งความสามัคคี: จรวดทางธรรมที่พุ่งทะยาน
เมื่อพื้นฐานความสัมพันธ์ดี จิตใจก็ไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องดราม่า ผลที่ตามมาคือ “ความก้าวหน้าทางธรรม” ที่รวดเร็วปานติดจรวด พระพุทธองค์ทรงถามต่อว่า “แล้วพวกเธอมีคุณวิเศษอะไรเกิดขึ้นบ้างไหม?”
พระอนุรุทธะกราบทูลรายงานผลการปฏิบัติว่า ท่านทั้ง ๓ ไม่ได้แค่อยู่กันอย่างมีความสุขแบบชาวโลก แต่ท่านจับมือกันเดินหน้าเข้าสู่สภาวะธรรมชั้นสูง ตั้งแต่ ฌาน ๑… ฌาน ๒… ไปจนถึงสมาบัติ ๘ และสุดท้าย… ทั้ง ๓ ท่าน ก็จับมือกันเข้าเส้นชัย บรรลุ “อรหัตตผล” (สัญญาเวทยิตนิโรธ) เป็นพระอรหันต์กันถ้วนหน้า!
เห็นไหมโยม… “สามัคคีคือพลัง” ไม่ใช่คำขวัญสวยหรู แต่มันคือ “ฐานยิงจรวด” ที่ส่งให้เราไปถึงดวงดาวแห่งความหลุดพ้นได้จริง เพราะเมื่อเราไม่ต้องเสียพลังงานไปกับการทะเลาะเบาะแว้ง เราก็มีพลังเหลือเฟือที่จะเอามาสู้กับกิเลสภายในใจ
สาธุชนทั้งหลาย…
เรื่องราวของพระอรหันต์ทั้ง ๓ รูปในป่าโคสิงคสาลวัน คือกระจกบานใหญ่ที่ส่องให้เราเห็นความบกพร่องของสังคมปัจจุบัน ที่เราวุ่นวาย ที่เราแตกแยก ที่เราไม่มีความสุข เพราะอะไร? เพราะเราต่างคนต่างถือ “อัตตา” ของตัวเองเป็นใหญ่ใช่ไหม? เพราะเราจ้องจะเอาชนะกัน มากกว่าจะเอาชนะใจตัวเองใช่ไหม?
วันนี้… อาตมาขอเชิญชวนให้โยมลองนำ “โมเดลโคสิงคสาลวัน” ไปใช้ เริ่มที่บ้าน หรือที่ทำงานของโยมก่อนเลย
๑. ฝึก “เก็บจิตของตน”: ลองยอมคนอื่นดูบ้าง ลองพูดว่า “ตามใจคุณเลย” ให้บ่อยขึ้น ลดอีโก้ลง แล้วโยมจะพบว่าความสัมพันธ์มันเบาสบายขึ้นเยอะ ๒. ทำดี “ลับหลัง”: ลองแอบทำอะไรดีๆ ให้คนอื่นโดยไม่ต้องประกาศให้โลกรู้ แอบล้างจานให้แม่ แอบเติมกระดาษในเครื่องถ่ายเอกสารให้เพื่อนร่วมงาน ความดีที่ไม่มีใครเห็นนี่แหละ คืออาหารใจชั้นเลิศ
๓. มองกันด้วย “สายตาแห่งความรัก”: เวลาคุยกัน ให้มองตากันด้วยความเมตตา เหมือนแม่มองลูก เหมือนเพื่อนรักมองเพื่อนรัก
ถ้าโยมทำได้แบบนี้… บ้านของโยม ที่ทำงานของโยม จะเปลี่ยนจากสมรภูมิรบ กลายเป็น “ป่าโคสิงคสาลวัน” อันร่มรื่น และเมื่อนั้น… ความสุข ความเจริญ และความก้าวหน้าในชีวิต จะหลั่งไหลเข้ามาหาโยมอย่างไม่ขาดสาย เหมือนสายน้ำที่ไหลมารวมกันเป็นมหาสมุทรฉะนั้น
ขอให้ทุกท่านจงเป็นผู้มีหัวใจแห่งความสามัคคี มีเมตตาธรรมค้ำจุนโลก และประสบความสำเร็จทั้งทางโลกและทางธรรมดั่งพระอรหันต์ทั้ง ๓ รูปนั้นด้วยเทอญ.
เจริญพร.
