Category: โครงสร้างการบริหารคณะสงฆ์

การปฏิรูปการศึกษาพระปริยัติธรรมในปี พ.ศ. ๒๕๖๒ ตามพระราชบัญญัติการศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๒ ได้เปลี่ยนแปลงโครงสร้างอำนาจการกำกับดูแลจากเดิมที่เน้นอำนาจของคณะสงฆ์โดยตรง ไปสู่โครงสร้างที่เน้น การบริหารจัดการตามระบบราชการ โดยมีการจัดตั้งองค์กรกลางและกลไกการบริหารใหม่ ๆ ขึ้น

บทนำ การเปลี่ยนผ่านระบบการบริหารจัดการศึกษาของคณะสงฆ์จากกรอบกฎหมายเดิมตาม ประกาศมหาเถรสมาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ มาสู่การบังคับใช้ พระราชบัญญัติการศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๒ และกฎหมายลูกที่เกี่ยวข้อง

การบริหารจัดการสถานศึกษาพระปริยัติธรรมมิได้มีเพียงมิติของการจัดตั้งและการดำเนินงานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกระบวนการ “สิ้นสุดสภาพ” ของสถานศึกษาเมื่อไม่สามารถดำรงอยู่ได้ตามเกณฑ์มาตรฐาน

การจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมในปัจจุบันได้ก้าวเข้าสู่ยุคแห่งการกำกับดูแลที่มีมาตรฐานและธรรมาภิบาล ภายใต้การบังคับใช้ พระราชบัญญัติการศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๒ และ ข้อบังคับคณะกรรมการการศึกษาพระปริยัติธรรม (กศป.) ว่าด้วยการจัดตั้งสถานศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๗

การประกาศใช้ พระราชบัญญัติการศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ. ๒๕๖๒ ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่นำไปสู่การปรับปรุงโครงสร้างการบริหารงานบุคคลของคณะสงฆ์ให้มีความเป็นระบบและครบวงจรมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการถมช่องว่างในระดับปฏิบัติการด้วยการจัดตั้ง “คณะอนุกรรมการบริหารงานบุคคลการศึกษาพระปริยัติธรรม (อบป.)”

“ครูสอนพระปริยัติธรรม” ถือเป็นบุคลากรหลักที่มีบทบาทสำคัญยิ่งในการถ่ายทอดองค์ความรู้ทางพระพุทธศาสนาและการศึกษาสงเคราะห์ เพื่อให้การจัดการศึกษาของคณะสงฆ์ดำเนินไปอย่างมีคุณภาพและบรรลุวัตถุประสงค์