Tagged: บทเทศน์

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ) เจริญพรญาติโยม สาธุชนผู้มีปัญญา และผู้แสวงหาความมั่นคงในชีวิตทุกท่าน… วันนี้อาตมาอยากชวนพวกเรามาคุยกันเรื่อง “พิธีกรรม” กับ “ความจริง” โยมเคยสงสัยไหมว่า ทำไมเราถึงต้องไหว้เจ้าที่? ทำไมต้องดูฮวงจุ้ย? ทำไมต้องมูเตลู? ลึก ๆ แล้ว มนุษย์เราแสวงหาความมั่นคง แสวงหาที่พึ่งทางใจ เพราะเรากลัว… กลัวจน กลัวเจ็บ กลัวความล้มเหลว แต่เมื่อ ๒,๕๐๐ กว่าปีก่อน มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อ “สิงคาลกะ” เขาก็มีความกลัวแบบเรานี่แหละ เขาตื่นแต่เช้าตรู่...

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ) เจริญพรญาติโยม สาธุชนผู้มีปัญญา ผู้แสวงหาความจริง และผู้ต้องการที่พึ่งทางใจทุกท่าน… วันนี้อาตมาอยากชวนพวกเราตั้งคำถามกับคำว่า “ความเชื่อ” ในยุคปัจจุบัน ยุคแห่งข้อมูลข่าวสาร (Information Age) เวลาเราจะเชื่ออะไรสักอย่าง เรามักจะถามหา “หลักฐาน” (Evidence) เราอ่านรีวิว เราดูสถิติ เราต้องการข้อพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ เราไม่ได้เชื่อแค่เพราะ “เขาเล่าว่า” หรือ “อาจารย์บอกมา” อีกต่อไป

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ) เจริญพรญาติโยม สาธุชนผู้มีปัญญา ผู้ไม่หลงในเปลือกนอกทุกท่าน… วันนี้อาตมาอยากชวนพวกเรามาคุยกันเรื่อง “ภาพลักษณ์” (Image) ในยุคนี้ เรามักจะตัดสินคนจากสิ่งที่ตาเห็น… ใครแต่งตัวดี ใครพูดจาดูมีการศึกษา ใครทำท่าทางเคร่งขรึมดูศักดิ์สิทธิ์ เราก็มักจะเทใจเชื่อว่าเขาเป็น “คนดี” เป็น “ผู้วิเศษ” แต่ในทางพุทธศาสนา… พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรามองทะลุเปลือกนอกเข้าไปให้ถึง “แก่น” ข้างใน

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ) เจริญพรญาติโยม สาธุชนผู้มีปัญญา ผู้แสวงหาแก่นธรรมทุกท่าน… วันนี้อาตมาจะพาพวกเราไปเปิดหน้าประวัติศาสตร์พุทธศาสนา ไปดูเหตุการณ์ “ดราม่า” ครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล พวกเรามักจะเข้าใจว่า ลูกศิษย์พระพุทธเจ้านั้นมีแต่คนศรัทธาแรงกล้า มีแต่คนบรรลุธรรม แต่ความเป็นจริง… มีลูกศิษย์คนหนึ่ง เป็นถึงเจ้าชายแคว้นลิจฉวี บวชอยู่กับพระพุทธเจ้ามานาน วันดีคืนดี เดินเข้าไปหาพระพุทธองค์ แล้วบอกว่า “ผมขอลา! ผมขอเลิกนับถือท่าน!”

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ) เจริญพรญาติโยม สาธุชนผู้มีปัญญา ใคร่ครวญในธรรมทุกท่าน… วันนี้อาตมาจะพาพวกเราย้อนเวลากลับไปสู่ยุคพุทธกาล ไปเกาะขอบสนามชม “การดีเบต” (Debate) ครั้งประวัติศาสตร์ ที่ดุเดือดเผ็ดมันที่สุดครั้งหนึ่งในพระไตรปิฎก เรื่องราวในวันนี้ ไม่ใช่การเทศนาธรรมแบบปกติ แต่เป็นการปะทะกันทางความคิด ระหว่าง “อำนาจ” กับ “ปัญญา” ระหว่าง “ความสงสัยแบบสุดขั้ว” กับ “ความจริงอันสูงสุด”