Tagged: สอบธรรมสนามหลวง

เอกสารจดหมายเหตุเกี่ยวกับการสอบธรรมสนามหลวง ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๑๗ (ค.ศ. 1974) นับเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความเจริญงอกงามของการศึกษาคณะสงฆ์ไทย ในปีดังกล่าวไม่เพียงแต่มีสถิติผู้เข้าสอบที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ แต่ยังเป็นปีที่มีการวางรากฐานการบริหารจัดการแบบ “รวมศูนย์” เพื่อยกระดับมาตรฐานการวัดผล ควบคู่ไปกับการเน้นย้ำเรื่อง “จริยธรรม” ในห้องสอบอย่างเข้มข้น เพื่อธำรงไว้ซึ่งความศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธศาสนา

เอกสารจดหมายเหตุเกี่ยวกับการสอบธรรมสนามหลวง ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๑๓ (ค.ศ. 1970) นับเป็นบันทึกทางประวัติศาสตร์ที่สะท้อนให้เห็นถึงความปึกแผ่นของการศึกษาคณะสงฆ์ไทย ทั้งในมิติเชิงปริมาณของผู้สนใจศึกษาธรรมที่เพิ่มสูงขึ้น และมิติเชิงคุณภาพผ่านระบบการวัดผลที่เข้มงวด เอกสารชุดนี้ถูกจัดพิมพ์เป็น “ธรรมบรรณาการ” ในงานพระราชทานเพลิงศพ ท้าวสมศักดิ์ (ม.ร.ว. ปุย มาลากุล) ซึ่งช่วยยืนยันถึงความสำคัญของเหตุการณ์ในปีนั้นได้เป็นอย่างดี บทความนี้จะพาท่านไปสำรวจความก้าวหน้าของการศึกษาปริยัติธรรมในปี ๒๕๑๓ ผ่านประเด็นสำคัญดังนี้

เอกสารจดหมายเหตุเกี่ยวกับการสอบธรรมสนามหลวง ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๐๐ (ค.ศ. 1957) ถือเป็นหมุดหมายทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญยิ่งของวงการศึกษาคณะสงฆ์ไทย ไม่เพียงเพราะเป็นปีแห่งการเฉลิมฉลองกึ่งพุทธกาล แต่ยังเป็นปีที่มีการ “ปฏิรูปวิธีวัดผล” ครั้งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่ง ซึ่งเปลี่ยนกระบวนทัศน์จากการ “จับผิด” มาสู่การ “วัดความรู้” ตามมาตรฐานสากล บทความนี้จะพาท่านย้อนกลับไปสำรวจความเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ท่ามกลางการเติบโตอย่างก้าวกระโดดของจำนวนผู้ศึกษาธรรม

การสอบนักธรรมสนามหลวงประจำปีพุทธศักราช 2485 (ค.ศ. 1942) นับเป็นหมุดหมายทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญของวงการศึกษาคณะสงฆ์ไทย หลักฐานจากเอกสาร “สัมปสาทนียกถา” ในปีนั้น ได้ฉายภาพให้เห็นถึงความท้าทายของการบริหารกิจการพระศาสนาท่ามกลางบริบทของบ้านเมืองที่กำลังเผชิญวิกฤตการณ์ แต่กลับเป็นยุคที่มีผู้สนใจศึกษาธรรมะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ บทความนี้จะพาท่านไปสำรวจการปรับตัว มาตรฐานการวัดผล และมาตรการรักษาความซื่อสัตย์ที่เข้มข้นในยุคนั้น